Πέρασαν 18 χρόνια από την δημιουργία του myitalodisco και όμως.. είναι σαν να ξεκινήσαμε σήμερα το ταξίδι στην μουσική δεκαετία του 80 ! Η νεολαία της εποχής εκείνης, δεν γέρασε ποτέ γιατί έχει να θυμάται πολλά.. Οι σημερινοί 50αρηδες 60ρηδες δεν γέρασαν ποτέ. Ζούμε σε μια εποχή όπου η μουσική της ιταλοντισκο κρατά τα σκήπτρα, τραγούδια της δεκαετίας του 80 ακούγονται όλο και πιο συχνά , Ντισκοτέκ κάνουν γερό Cοme Back.. Ο κόσμος αρχίζει να ξαναζεί τα νιάτα του χορεύοντας στην Ντισκοτέκ , τίποτα δεν πέρασε τίποτα δεν τελείωσε. Σε λίγες ημέρες ανοίγει η Jacky.O. στην ίδια τοποθεσία που ήταν παλιά. Η Δεκαετία του 80 είναι εδώ. Η μοναδική που παραμένει ζωντανή με τόσο έντονο τρόπο. Αυτό που λείπει έντονα είναι οι εκπομπές στα FM με τους ερασιτέχνες-ραδιοπειρατές κάθε βράδυ να κάνουν εκπομπές & οι ακροατές να ζητούν τραγούδια & αφιερώσεις ίσως μια μέρα όλα επιστρέψουν. Βάλε τον δίσκο να αρχίζει να παίζει στο πικάπ .. βάλε την κασέτα να ακούσεις το αγαπημένο σου τραγούδι .. βγες για χορό το σαββατόβραδο στην Ντισκοτέκ .. μείνε σε επαφή με την κουλτούρα της δεκαετίας του 80 τότε που τα όνειρα ήταν αληθινά. Άραγε οι αναμνήσεις μπορούν να ξαναφέρουν πίσω αυτό που αγάπησε ο κόσμος? to be continued (με αφορμή τα 18 χρόνια λειτουργίας)

Friday, May 13, 2016

Ψάχνοντας τις αναμνήσεις στο διαδίκτυο: FM Stereo Headset Radio (80's Radio Style)

Πρέπει να ήταν κάπου στα χρόνια των 80’ς και πιο συγκεκριμένα στο 1984 όταν μου είχαν κάνει δώρο ένα πολύ μικρό ραδιοφωνάκι το οποίο ήταν απίστευτο για την εποχή του. Ήταν τόσο λεπτό και εύχρηστο. Με το που άνοιξα το κουτί του, ξαφνικά βλέπω μέσα ένα κίτρινο (Gold) ραδιοφωνάκι με άψογο σχεδιασμό λες και είχε έρθει από το μακρινό μέλλον μόνο για μένα.

Ήταν ένα General Electric GE AM/FM Stereo Headset Radio 7-1600. 

Ήταν κάτι καινούριο και πρωτοποριακό για την εποχή του. Η αίσθηση αφής του να κρατάς ένα τόσο καλοφτιαγμένο ραδιόφωνο τσέπης στα χεριά σου ήταν όλα τα λεφτά. Το παιδικό μου χαμόγελο ήταν τόσο φωτεινό κρατούσα στα χέρια μου ένα gadget της εποχής που τόσο με σημάδεψε. 

Το αναλογικό του ποτενσιόμετρο ήταν τόσο σταθερό και ο ήχος κρυστάλλινος στα αυτιά μου, ήταν πολύ μικρό χωρούσε στην τσέπη μου, ήταν πολύ μεγάλο χωρούσε στην καρδιά μου. 

Εκεί άκουγα τους ραδιοπειρατές εκεί και όλα τα χιτς της εποχής. Σήμερα το αναζήτησα στο διαδίκτυο και αυτό δεν με πρόδωσε. Ψάχνοντας τις αναμνήσεις στο διαδίκτυο το βρήκα σε silver μορφή, αλλά αυτό που με χαροποίησε ιδιαίτερα ήταν όταν βρήκα αυτό που είχα στην κατοχή μου το 1984 δηλαδή την Gold έκδοση. 

Ταίριαζε γάντι με την εποχή όλα ήταν Gold τότε. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω μέσω αυτού του μπλοκ θα προτιμούσα οπωσδήποτε αυτό το ραδιοφωνάκι από ένα σημερινό iphone. 

Το πρώτο έκρυβε μέσα του κόσμους φτιαγμένους από αστέρια. Το δεύτερο μου τα έδινε όλα μέσω της τεχνολογίας, αλλά ήταν τόσο κρύο και χλωμό γιατί δεν είχε το σημαντικότερο, είχε φτιαχτεί σε μια άλλη εποχή που δεν έμοιαζε καθόλου με εκείνη που τόσο αγάπησα.

2 comments:

  1. Νίκο απίστευτο το ραδιοφωνάκι! το θέλω και εγώ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ήταν από τα καλύτερα ράδιο τσέπης που είχα.

      Delete