Σε μια εποχή που όλοι χαμογελούσαν

Η Ντισκομπάλα γυρίζει και η μνήμη πλημμυρίζει με εφέ και στιγμιαίες λάμψεις των 80’s… Για να χορέψεις έπρεπε να πας κάτω από το γλυκό λούνα παρκ της πίστας με τα χιλιάδες φώτα να στροβιλίζουν χαρούμενα πάνω στο κορμί σου και τα black-lights να σε μαγεύουν σαν να ήσουν μικρό παιδί.

Όλο το σκηνικό υπερχείλιζε από μια ανομολόγητη παιδικότητα που σε όλους άρεσε μα κανένας δεν παραδεχόταν, η Ντισκοτέκ ήταν για όλους ο Μικρός Τυμπανιστής που κανένας δεν μπορούσε να αντισταθεί στο κάλεσμα του, ανεξάρτητα αν ήξερε να κουνάει τα πόδια του ή όχι, τι ωραίες εποχές… 

Σε μια εποχή που η άσπρη κάλτσα φωσφόριζε και όλοι χαμογελούσαν, ο κόσμος φλέρταρε και μια βραδιά στη Ντισκοτέκ ισοδυναμούσε με μια βραδιά στη παιδική χαρά των ενήλικων όπου όλα ήταν πολύχρωμα και παραμυθένια.